Źródło: https://wetgliwice.pl/
Ortopedia weterynaryjna to szeroka dziedzina, zajmująca się diagnostyką oraz leczeniem chorób i urazów biernego i czynnego narządu ruchu, czyli szkieletu (poza kośćmi czaszki), układu więzadłowego oraz układu mięśniowego. Jakie usługi z jej zakresu oferują specjaliści w profesjonalnych klinikach i przychodniach? Kiedy szybka wizyta u ortopedy może być nieodzowna, aby poprawić komfort życia zwierzęcia, a kiedy jest konieczna, by ocalić jego życie? Dowiedz się wszystkiego, co odpowiedzialny właściciel czworonoga powinien wiedzieć na ten temat!
Czym właściwie jest ortopedia weterynaryjna?
Wspomnieliśmy już, że ortopedia weterynaryjna zajmuje się biernym i czynnym narządem ruchu, a więc układem kostnym, więzadłowym i mięśniowym. Jest to więc naprawdę szeroka dziedzina – zadania specjalisty obejmują wszystkie etapy diagnostyki i leczenia, od rozpoznania zmian zwyrodnieniowych, nowotworowych czy pourazowych, a także zapaleń oraz zakażeń występujących w obrębie narządu ruchu, aż po ich leczenie (zachowawcze lub chirurgiczne).
Specjalista z tej dziedziny musi więc posiadać ogromną wiedzę, jeśli chodzi o prawidłową budowę narządu ruchu u różnych gatunków zwierząt. Konieczna jest również znajomość chorób układu kostnego czy mięśniowego występujących najczęściej u konkretnych ras, a także doświadczenie w przeprowadzaniu zabiegów chirurgicznych mających na celu złożenie złamanej kości, wymianę stawu biodrowego czy usunięcie zmian nowotworowych.
Z jakich metod diagnostycznych korzysta ta dziedzina?
Dziedzina ta korzysta z kilku podstawowych metod diagnostycznych, które pozwalają szybko, sprawnie i bezpiecznie ocenić stan niewidocznych przecież gołym okiem kości, mięśni i więzadeł. Metodami tymi są:
- badanie palpacyjne, czyli badanie dotykiem, które pozwala wyczuć ewentualne guzy, przerwania ciągłości i inne zmiany w obrębie badanych struktur anatomicznych;
- badanie ultrasonograficzne (USG) będące podstawową metodą diagnostyczną w przypadku urazów w obrębie mięśni, ścięgien oraz więzadeł i torebek stawowych;
- badanie rentgenowskie (RTG), będące podstawą w diagnostyce uszkodzeń (złamań, pęknięć) kości;
- tomografia komputerowa (CT), umożliwiająca zobaczenie trójwymiarowego obrazu wszystkich tkanek, a co za tym idzie ich dokładną ocenę z różnych perspektyw;
- rezonans magnetyczny (MRI), stanowiący narzędzie najbardziej precyzyjne, a co za tym idzie wykorzystywane przede wszystkim w przypadku wątpliwości co do oceny obrazu widocznego w USG czy RTG.